Portret pamięciowy jednej z osób zaatakowanych przez Paskudę.
Paskuda jest prywatnym posłańcem Czarnego pana, służy mu i zapewnia wszystkie potrzeby. Została przyzwana z otchłani, o czym świadczy nieskończony smród i pomór zostawiany wokoło. Paskuda nie wykazuje żadnych objawów posiadania umysłu, wieloletnie obserwacje zdają się potwierdzać, że Paskuda przechodzi w stan wegetatywny natychmiast po opuszczeniu przez swojego opiekuna.
Budowa i wygląd
Choć Paskuda na ogół przybiera postać zapaskudzonej poczwarki, to gdy znajduje się w spokojnym miejscu wykazuje cechy charakterystyczne należące do psokrztałtnych. Obecnie wyróżniamy trzy Paskudne formy:
- Paskuda-glizduś - jest to jej ustawienie bojowe, charakteryzujące się chitynowym, segmentowanym głowotułowiem porośniętym witkami. Każda z pojedynczych wici budujących tą warstwę może być poruszana i pomaga Paskudzie w przemieszczaniu się przez wąskie tunele podziemne. Pierwsza para kończyn paskudy jest najpotężniejsza i służy do polowania na inne glizdy i komary. Pozostałe odnóża są mniej wykształcone i są wykorzystywane jedynie do przemieszczania się. Odwłok jest na ogół wypełniony jajami, które w ostateczności mogą pełnić role odwracającą uwagę innych drapieżników. Po złożeniu jaja, zaczyna ono głośnio syczeć i trząść się za sprawą opuszczających go raptownie pasożytów. Ze względu na ilość kończyn (19 par) i to że Paskuda preferuje mokre i wilgotne tereny, można ją zaklasyfikować jako rak stawów.
- Psa-jas-kra - w momencie znalezienia schronienia i po zbadaniu czy nadaje się ono na łożysko, Paskuda rozpoczyna procedurę opuszczania swojego okrycia. Pancerzyk Paskudy jest osobną częścią od reszty ciała i nie jest wyposażony w żadne wewnętrzne mechanizmy ochronne, dlatego do powyższej czynności musi dochodzić dość często (2-3 razy dziennie), w przeciwnym wypadku pies zgnije. Preferowaną porą na zrzucenie ciała, jest przeważnie czas na sranie, kiedy to Paskuda również składa resztkę pozostałych jej jaj. W tej formie Paskuda jest najbardziej narażona na wszelkie ataki, ponieważ pokrywa ją tylko cienka warstwa zatłuszczonych kudłów i przez jas-kre sra dalej niż widzi (niedaleko).
- Glizda-wyklęta - to forma przetrwalnikowa psa, występująca w momencie skrajnego zagrożenia. Jej zajście jest możliwe tylko gdy Paskuda była jas-kra'wa i została np. przyłapana na rozszarpywaniu grzydów w imię niepodległej Polski. Nagle podniesiony poziom kortyzolu powoduje stwardnienie rozsiane i Paskuda po złożeniu się w bile, obrasta twardymi kudłami. Tworzą one powłokę śliską i bardzo wytrzymałą na ściskanie, co pozwala psu obyć się bez większych uszczerbków na zdrowiu w prawe każdej sytuacji.
Stelaż i sprężynka
Zdjęcie przedstawiające psi stelaż. Widoczne ślady długotrwałego użytkowania - rdza świadczy o wielu zadrapaniach powierzchni i wielokrotnym wystawianiu na działanie płynów.
Paskuda jest mocno związana z Czarnym Panem, najczęściej dochodzi do tego na tzw. stelażu ze sprężynką, gdzie odbywa się większość aktów.
Stelaż - stanowi integralną część relacji między Paskudą i jej oprawcą opiekunem. Umożliwia on m.in. na pełne rozluźnienie psa i przez to łatwiejszy dostęp do jego kiszki.
Stelaż wykonany jest z metalu trwalszego niż ze spiżu z powłoką delikatnie lakierowaną jasny metalik khaki. Źródła nie są zgodne, ale konsensus badaczy uważa, że narzędzie to zostało stworzone na długo przed przybyciem Paskudy. Paradoks ten jest staje się jeszcze głębszy, jak zdamy sobie sprawę z tego, że konstrukcja musi pasować idealnie do umieszczanego w nim obiektu. Fakt ten sugeruje, że stelaż jest częścią wielkiego zwiastowania nadejścia Zgrzybcy narodów tj. Czarnego Pana.
Montaż sprężyny P.S.A. nr. seryjny: D-Pk4 na stanowisku docelowym. Górnicy widoczni na zdjęciu zostali rozstrzelani chwile po uwiecznieniu ich na kliszy.
Sprężynka - jest to nieobowiązkowe rozszerzenie, często wykorzystywane w trakcie aktów. Zamontowanie jej u podstawy stelażu umożliwia wprawienie konstrukcji w ruch wahadłowy, co z kolei przemieszcza psią kiszkę posuwiście-prostoliniowo z poziomym wektorem przesunięcia. Jest to niezwykle ważna zaleta używania sprężynki, ponieważ zwalnia ona Czarnego Pana z nadmiernego wysiłku. Ponadto sprężynka jest jednym z podstawowych elementów generatora psiej energii.
Opis aktu
Akt jest dobrem koniecznym i musi nastać niezależnie od okoliczności. Paskuda (razem ze słoikiem) stanowi jedyne miejsce depozytu Czarnej flegmy, której równowaga jest konieczna dla grzybiego porządku rzeczy. Akt przeważnie następuje w dzień Szabatu i trwa od 45 minut do 2 godzin.
Przebieg aktu:
- Uroczyste przygotowanie Paskudy, na które składa się czesanie kudłów, wydłubywanie glizd z pachwin, nacieranie octem balsamicznym i gorąca lewatywa topionym woskiem.
- Czarny Pan przybiera ceremonialną togę, po czym udaje się do grzybowych łaźni.
- Paskuda zostaje zasolona i rozwieszona na sznurkach do suszenia psów.
- Po wysuszeniu pies jest montowany w stelażu i wypełniany odżywką.
- Jeżeli stelaż był rozłączony od sprężynki, to następuje ich ponownie scalenie.
- Wejście Czarnego Pana do pokoju kaźni sygnalizuje rozpoczęcie właściwej części procesu.
- Czarny Pan zajmuje siedzisko za stelażem i czeka na naprężenie się grzybiego trzpienia.
- Zachodzi sprzężenie i rozpoczyna się miotanie psa na sprężynie. Czarna flegma przepływa, zgodnie z zasadą naczyń połączonych, wspomagana przez masowanie.
- W momencie wypełniona Paskudy po brzegi, aż się uszy trzęsą, nastaje chwila konsternacji, gdzie uczestnicy aktu czekają na katharsis - oczyszczenie Czarnej flegmy.
- Gdy oczy psa przestaną ociekać ropą, można zwolnić blokadę maszyny sprężynującej, odłączyć zawodników i pozwolić na wylanie się śluzu z kiszki.